کسرا
میگفت: مذهب مهم نیست...میگفت خدا یعنی خود من....خدا یعنی وجود خودمان.
میگفت: آدمی به آدمیت خود زنده است.....اگر آدمیت را از دست دادی...دیگر زنده نیستی.
میگفت: اگر کمک به همنوع را سرلوحه زندگی قرار بدهی همیشه زنده میمانی.
میگفت: اگر روزی بخواهم به کسی یاری برسانم و نتوانم...آن روز....روز پایان حیات من است.
و هیچگاه آن روز برایش نرسید تا اینکه به جبر جانش را ستاندند
اگر کسی از کسرا می پرسید فلانی زرتشتی هست، ناراحت می شد. برای او آدم بودن مهم بود نه چیز دیگر و دوستانش از هر دین و مذهب و هر ملیتی بودند، او حتی به شازده افغانی، کارگر چندین ساله خانواده وفاداری هم احترام می گذاشت و برای اعتقاداتش ارزش قائل بود. کسرا همیشه می گفت منش آدم ارزش او را نشان می دهد.