این هم شرحی دیگر.....خوشحال باشیم و به خود ببالیم....یا ؟؟؟؟؟؟
«جشن سده» ایرانیان در کوشک ورجاوند برگزار شد. زرتشتیان تهران با برپایی جشن سده، سا‌لروز پیدایش و مهار آتش را به‌دست بشر گرامی داشتند.
به گزارش ایسنا، در این مراسم که عصر روز گذشته در کوشک ورجاوند برگزار شد، ابتدا موبد کوروش نیکنام، نماینده زرتشتیان در مجلس شورای اسلامی، با خیر مقدم به حاضران، سده را یک جشن ملی و کهن دانست.
در ادامه، سردار شعبانی، جانشین فرمانده نیروی انتظامی تهران، اظهار داشت: امیدوارم ایرانی در مملکت خود از آنچه که خوب و زیبا است، دفاع کند و ما هم بتوانیم به وظیفه خود که همان حفظ آرامش بین آحاد مردم است، عمل کنیم.
میرجلال‌الدین کزازی، استاد دانشگاه، نیز در سخنانی گفت: فرهنگ ایرانی بزرگ‌ترین گنجینه‌ای است که ما از ان برخورداریم و به آن افتخار می‌کنیم.
در پایان این مراسم از دکتر شهریاری به‌عنوان چهره ماندگار زرتشتیان تقدیر شد.
در این جشن، گروه موسیقی نیروی انتظامی چند قطعه موسیقی اجرا کردند.
پس از اوستاخوانی و پیش از روشن کردن آتش، هفت دختر و پسر در حالی که لاله‌های آتش و ساقه‌های ”برسم” در دست و لباس‌های سفیدی بر تن داشتند، به همراه هفت موبد که آنها نیز سفیدپوش بودند، به سمت رشته هیزم که قطری در حدود شش متر داشت، رفتند.
«هفت» عددی مقدس و یادآور هفت گام عرفانی در فرهنگ زرتشت است و به همین دلیل هفت موبد به همراه هفت لاله، آتش جشن سده را روشن میکنند. همچنین ساقه‌های برسم، ساقه‌های خوشبویی هستند که علاوه بر اینکه برای روشن کردن هیزم‌ها به کار می‌آیند، سبب خوشبو شدن هوا نیز می‌شوند.
پس از آن‌که گروه همراهی‌کننده آتش به محل هیزم‌ها رسیدند، موبدها دور پشته هیزم چرخیدند و سپس با همراهی یک دختر یا پسر لاله به دست، در هفت نقطه مستقر شدند و با شاخه‌های برسم هیزم‌ها را آتش زدند. به‌تدریج که ارتفاع شعله‌های آتش افزایش می‌یافت، برخی از مردم در حالی که چشم به آتش داشتند، دست به نیایش برداشتند.
وقتی کمی از گرمای شعله‌های آتش کم شد، موبدان پشت سر نوازندگان بار دیگر دور آتش چرخیدند و از محوطه خارج شدند.
به این ترتیب، ایرانیان که تولد خورشید را در شب یلدا، یعنی اول دیماه جشن گرفته بودند، مراسم چله مهر را نیز در دهم بهمن برگزار کردند و با خاموش شدن آتش جشن سده، در انتظار آمدن جشن باستانی و ملی خود یعنی «نوروز» هستند.
آتش جشن سده روشن شد
امسال بدون کسرا سده برگزارشد.
|
|
روز برگزارى جشن سده، روز دهم بهمن ماه هر سال است. در زمان گذشته هر سال داراى دو فصل بوده است: تابستانِ هفت ماهه و زمستانِ پنج ماهه. تابستان از فروردین تا پایان مهرماه و زمستان از ابتداى آبان ماه آغاز شده و تا پایان اسفند ادامه دارد. از ابتداى آبان (آغاز زمستان) تا روز جشن سده یکصدروز گذشته، با این توضیح سده روز صدم زمستان پنج ماهه است. در ایران باستان این جشنِ بزرگِ ملى در روز دهم بهمن ماه، نزدیک غروب آفتاب با آتش افروزى و سرودخوانى و دست افشانى و پایکوبى برگزار مى شد و همه افراد مملکت از هر فرقه و مذهبى که بودند در آن شرکت مى کردند.
پس از اسلام، زرتشتیان کرمان از زمان قدیم این جشن باستانى را به خوبى برپا مى داشتند، در سایر نقاط زرتشتى نشین از این جشن اثرى نبود، در شهر یزد در دهم بهمن ۱۳۲۳ با همت دکتر فریدون کابلى جشن سده برگزار شد و تاکنون برگزار مى شود، در تهران در سال ۱۳۱۷ براى نخستین بار از طرف باشگاه مزدیسنان تهران این جشن برپا شد.
کوهى از هیزم و خار و خاشاک که قبلاً تهیه شده است، در روز دهم بهمن ماه پس از سخنرانى ها و ساز و آوازها هنگام غروب آفتاب، در حالى که موبد لاله روشنى در دست و زمزمه اوستا بر زبان دارد، دور هیزم ها مى گردد و در حین سرودن آتش نیایش، هیزم را آتش مى زند، آتش به تدریج شعله ور مى شود و به آسمان زبانه مى کشد و با برافروختن آتش، مردم اطراف آن هورا مى کشند.
رستم پولادى چمى رئیس دبیرخانه انجمن زرتشتیان تهران از برگزارى این جشن در کوشک ورجاوند خبر داد. پولادى چمى گفت این جشن با همراهى و همکارى دیگر ارگان هاى زرتشتى برگزار مى شود. او درباره فلسفه این جشن گفت: سده روز مهار کردن آتش توسط هوشنگ شاه است. موبد اردشیر خورشیدیان رئیس انجمن موبدان تهران گفت: جشن سده، جشن بزرگداشت کشف و مهار آتش است که توسط ایرانیان جشن گرفته مى شود. موبد خورشیدیان اضافه کرد علاوه بر جشن سده، جشن نوروز و جشن مهرگان هم از جشن هاى بزرگ هستند. رئیس انجمن موبدان از برگزارى این جشن در شهرهاى تهران، کرمان، یزد، شیراز، اهواز، اصفهان و دیگر شهرهاى زرتشتى نشین خبر داد. او درباره مراسم این روز گفت: این جشن نخست با اوستاخوانى آغاز مى شود و با جشن و سرور ادامه پیدا مى کند، در پایان کپه هیزمى که تهیه شده با آتش آتشکده توسط موبدان با چوب هاى انار (بَر سم) روشن مى شود. شهرام پوردهى عضو انجمن زرتشتیان شیراز و فعال اجتماعى ساکن این شهر گفت: روز دهم بهمن ماه از ساعت ۳۰/۶ پسین در مجموعه دینى فرهنگى زرتشتیان شیراز برگزار مى شود و همچون سال هاى گذشته آتش افروزى، گات ها خوانى، سرود، نمایش کودکان، سخنرانى (فلسفه جشن) و برنامه هاى شاد دیگر از برنامه هاى این روز است. مهربان پولادى عضو انجمن زرتشتیان اهواز و فعال اجتماعى ساکن این شهر گفت: در پسین روز دهم مهر در همایشگاه دینى- فرهنگى زرتشتیان اهواز با حضور تمامى هم کیشان مراسمى نظیر نیایش، سخنرانى و برافروخته شدن آتش سده برگزار مى شود. پولادى گفت شایسته است که این خجسته روز در سراسر ایران زمین جشن گرفته شود و انرژى و هاله نورانى، آتش و مهر اهورایى درونى را که با برافروختن آذر مقدس همراه است افزایش دهند. او پیشنهاد داد این روز را به نام روز پاک و راستى در سالنامه ایران زمین نامگذارى کنند. دکتر بهرام پرتوى فعال اجتماعى و دبیر سایت یتااهو (www.Yataahoo.com) پرداختن و بسط میراث فرهنگى و تمدن ایرانى را از مهمترین و واجب ترین امور دانست و گفت: تمدن ایران با باورها و آئین ها و جشن هاى آن کامل مى شود. دکتر پرتوى اضافه کرد: جشن سده که از اصیل ترین و ریشه دارترین جشن هاى فرهنگى است از درجه اهمیت فوق العاده اى برخوردار است. دبیر سایت یتااهو (yataahoo) گفت: ما در جشن سده امسال غرفه اى در محل برگزارى این جشن داریم و اقدام به فروش کتاب و برپایى مسابقه در رابطه با تقویت فرهنگ و دانش مى کنیم.فرزاد نیک دین فعال اجتماعى ساکن کرمان از برگزارى باشکوه این جشن در کرمان خبر داد و گفت: این جشن چون همیشه با شکوه و جلال خاصى در کرمان برگزار مى شود و زرتشتیان کرمان چون همیشه جشن هاى مذهبى خود را با شور و اشتیاق برگزار مى کنند.
همنوائی عشق
یک میهمانی کوچک .....
یک دور هم جمع شدن دوستانه که بعد از عروسی یکی از دوستانمان روی داد....
و باز هم یاد کسرا با ما بود.......
گوئی خود اوهم حضور داشت در جشن کوچکمان.
در همان شامگاه گرم دوستانه که در دل یکی از شبهای سرد زمستان از اواخر دیماه،که سیاهی شب خرامان خرامان راه خود را برای رسیدن به سپیده صبح طی میکرد، تصمیم گرفتیم به یادش ادای دینی کنیم.
هرچند ناچیز ....
هرچند کوچک...
برای زنده نگه داشتن نامی که همیشه زنده خواهد بود....چه ما و چه نزدیکترانش باشیم....... چه نباشیم.
چه کاری به یادش و برایش بکنیم، چه سرمان را در برف بیخیالی فروبرده و هیچ نکنیم...
و تصمیم گرفته شد.....
جمعه اول هر ماه.....
در کنار زیارتگاه پیر و دلنشینمان ....
گرد هم آئیم و به یادش نماز بخوانیم.....
دعا کنیم برای شادی روحش که شاد بود با شادی تمام جوانان پرشور این سرزمین......
و آشی می پزیم با دستان مهربانمان...... که مهرورزی را از او آموختیم.....و آموختیم که بدون داشتن چشم داشتی مهربورزیم و بخشش کنیم....
و چه زیبابود اولین آن....
که در بامداد هفتم بهمن ماه، دوستدارانش آمدند و کردند آنچه را که بایسته اش بود....
و همه چه شاد رفتند از این مردانگی و یکدلی.....
و همه چه غمگین رفتند از یادآوری نبودنش....
پروردگارا،یاریمان کن که بتوانیم ادامه اش بدهیم و هیچ گاه فراموش نکنیم مهربانی هایش را ... و دستگیری هایش را....... و بودنش را در نبودنش....
جایتان سبز ........
وعده دیدار پنجم اسفندماه....